Ένα βιβλίο οδοιπορικό στην ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα, στην οικογενειακή ζωή και στη γυναικεία ψυχολογία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το παρόν πόνημα της Βλασσοπούλου, η οποία έφυγε προσφάτως από τη ζωή.
Αναμφίβολα η νεοελληνική πεζογραφία βρίθει τέτοιων πονημάτων, όπου μέσα από οικογενειακές ιστορίες προβάλλονται και εξετάζονται όλα εκείνα τα γεγονότα που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα, ήτοι ο ελληνοϊταλικός πόλεμος και η Κατοχή, ο εμφύλιος και η ανοικοδόμηση της μεταπολεμικής Ελλάδας ως τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών. Αυτό όμως που ξεχωρίζει το εν λόγω βιβλίο είναι η εμμονή της συγγραφέως στο να προβάλει όχι τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα καθεαυτά, αλλά το εξής: πως τα τόσο σημαντικά αυτά συμβάντα επηρέασαν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων και άλλαξαν σε βάθος τη ζωή τους. Έτσι "Οι φίλες" δεν αποτελούν μία επισκόπηση των πολιτικών γεγονότων, ούτε αυτά εξιστορούνται με λεπτομέρειες, τις οποίες ο αναγνώστης εύκολα θα μπορούσε να πληροφορηθεί από αλλού. Αντιθέτως, εδώ δίνεται σημασία στις συνέπειες που προκάλεσαν τα παραπάνω πολιτικά γεγονότα στην καθημερινότητα των ηρώων του βιβλίου, συνέπειες οι οποίες συνήθως δύσκολα ανιχνεύονται και τονίζονται επαρκώς από τους ιστορικούς.
Πρωταγωνιστές είναι τα μέλη μιας οικογένειας, κατοίκων των Αθηνών, του Λάμπρου, της Γιώτας και των δύο παιδιών τους, της Μαρίνας και του Λευτέρη. Τα πρόσωπα αυτά πλαισιώνει και η ευρύτερη οικογένειά τους. Η Γιώτα έχει καταγωγή από τη συντηρητική Μάνη, όπου τα πανάρχαια ήθη και οι αυστηρές αρχές ζουν και βασιλεύουν, σε μεγάλη αντίθεση με την κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα. Η ζωή της οικογένειας θα αλλάξει δραματικά όταν, λόγω της πείνας και της οικονομικής στενότητας που θα επιφέρει η κατοχή, τα μέλη της θα υποχρεωθούν να μετοικήσουν στην Αρεόπολη, όπου το σπίτι της Γιώτας είναι διαθέσιμο. Η Μαρίνα θα αναγκαστεί να υποβληθεί σε περαιτέρω θυσίες, κάνοντας έναν αταίριαστο γάμο, από τον οποίο θα γεννηθούν δύο κόρες, η Φρόσω και η Παναγιώτα.
Η Μαρίνα τελικά, μετά από κάμποσα δυστυχισμένα χρόνια, θα πάρει και πάλι τα ηνία της ζωής της στα χέρια της προς χάριν των κοριτσιών της, το ίδιο και η μικρή κόρη η Παναγιώτα, η οποία αποδεικνύεται κι αυτή το ίδιο δυνατή όπως και η μητέρα της. Αυτή είναι που μονοπωλεί με τις πράξεις της το τέλους του βιβλίου. Το ποιες θα είναι τελικά "Οι φίλες" θα το συμπεράνει ο αναγνώστης όταν θα φτάσει στο τέλος του βιβλίου.
Το μεγάλο ατού του βιβλίου αποτελεί η γραφή της συγγραφέως, κομψή, λιτή και με άφθονους διαλόγους, η οποία το καθιστά εξαιρετικά ευκολοδιάβαστο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο αναγνώστης δεν θα αποκτήσει έστω και μία σφαιρική γνώση των πολιτικών γεγονότων που συγκλόνισαν τη χώρας μας τον 20ο αιώνα. Απεναντίας, το βιβλίο συστήνεται ανεπιφύλακτα σε αναγνώστες οι οποίοι θέλουν να αποκομίσουν κάποιο όφελος από το διάβασμα ενός ευχάριστου πονήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.