Συλλογικό, Στις συγχορδίες του χρόνου, εκδ. Αρτέον

 

 

Ο Χρόνος, ηγέτης και πανδαμάτωρ, είναι εκείνος που, όσο κι αν δεν μας αρέσει, κάνει κουμάντο στις ζωές μας και μοιράζει χαρές και λύπες δίχως διακρίσεις. Πώς θα ήταν άραγε η ζωή μας αν δεν υπήρχε η έννοια του Χρόνου, αν είχαμε στη διάθεσή μας όσον χρόνο επιθυμούσαμε κι αν δεν γνωρίζαμε πως είμαστε όλοι μας προσωρινοί και εφήμεροι σε αυτόν τον πλανήτη;

«Στις συγχορδίες του χρόνου», επομένως,  είναι η ονομασία της συλλογής δεκαεπτά διηγημάτων δεκαεπτά καταξιωμένων συγγραφέων, οι οποίοι στοχάζονται και δημιουργούν πάνω σε καλλιτεχνικά έργα του αναγνωρισμένου Θρακιώτη ζωγράφου  Γιάννη Μητράκα, παιδί προσφύγων της Ανατολικής Ρωμυλίας, με καταγωγή από τον Προβατώνα του Έβρου. Με αφορμή έναν πίνακα του ζωγράφου, δηλαδή, οι δεκαεπτά συγγραφείς γράφουν από ένα σύντομο διήγημα και όλα αυτά μαζί συναποτελούν το παρόν πόνημα για το οποίο γίνεται εδώ λόγος.

Ο χρόνος είναι το βασικό και το επαναλαμβανόμενο μοτίβο στα διηγήματα αυτά, αλλά και η θρακική γη με τη μυθολογία της, τον Ορφέα και την Ευρυδίκη, αλλά και τη μουσική, τους ασκαυλιστές. Ο Ορφέας, η μουσική και ο πανδαμάτωρ χρόνος αποτελούν, επομένως, μαζί με τους ζωγραφικούς πίνακες την πρώτη ύλη που θα δώσει φτερά στη φαντασία των συγγραφέων προκειμένου να δημιουργήσουν φανταστικές ιστορίες και λόγια εμπνευσμένα μέσα από το χρώμα, τις μορφές, το φως και τα μοτίβα των πινάκων του Μητράκα.  Βασικό θέμα των έργων ο Χρόνος, οι Μήνες, οι Εβδομάδες, οι Εποχές, με πολλές μουσικές και μυθολογικές προεκτάσεις.

Ο λόγος των συγγραφέων είναι ενίοτε συναισθηματικός λυρικός, αγγίζοντας πολλές φορές τα όρια της ποίησης. Άλλες φορές γίνεται πιο πεζός, ανάλογα με τον χαρακτήρα του καθενός από τα διηγήματα. Η θεματική στα περισσότερα από αυτά είναι σύγχρονη, μας παραδίδουν δηλαδή εικόνες του σήμερα, κάποια, όμως, από τα διηγήματα εμπνέονται απευθείας από τον γνωστό μύθο του Ορφέα με την Ευρυδίκη και κάποια προσιδιάζουν σε παραμύθι. Η υπόθεση σε κάποια από αυτά ανήκει εντελώς στη σφαίρα της φαντασίας, ενώ σε άλλα εκτυλίσσεται στη θρακική ύπαιθρο και σε κάποια άλλα σε κάποια μακρινή πόλη ή μέρος, όπου μόνο τα ονόματα και τα μουσικά όργανα υποδηλώνουν τη σύνδεση με τη μυστηριακή γη του Ορφέα.

Ποιος θα είναι, άραγε, ο επόμενος σαλιγκαροταξιδευτής που θα μας ταξιδεύει με τις μαγικές μελωδίες του;  Τι θα έλεγε η Ευρυδίκη στον Ορφέα της; Ποιες είναι οι συμβουλές του παππού μουσικού Ορφέα προς τους νέους; Σε αυτά τα ερωτήματα απαντούν τα τρία πρώτα από τα διηγήματα του βιβλίου και ο  πολύχρωμος θεματικός καμβάς συνεχίζεται…

Ένας ασκαυλιστής βρίσκεται από το μετρό της Αθήνας στις Καστανιές του Έβρου, απ’ όπου έλκει την καταγωγή του. Ένας νέος μουσικός, μεγαλωμένος σε ένα σπίτι γεμάτο μουσική, αποφασίζει να πραγματοποιήσει τα όνειρά του με αφορμή έναν μουσικό πίνακα. Ένας ερωτευμένος ασκαυλιστής παίζει για την αγάπη του. Ένας καθηγητής μέσης εκπαίδευσης κλείνει τα πενήντα του χρόνια και βλέπει ένα συμβολικό όνειρο.  Μια χαρισματική και πολύ ιδιαίτερη κοπέλα αναρωτιέται αν μπορεί κανείς να νικήσει τον χρόνο και προσπαθεί να ζήσει με την ιδιαιτερότητά της. Ένας συγγραφέας αποζητά την έμπνευση και τη βρίσκει με τη βοήθεια των μέρων της εβδομάδας. Μία παράσταση στην Επίδαυρο που μένει αξέχαστη, όπως και ένας αγαπημένος πίνακας με πορτοκάλια. Ένας χωρισμός, ο οποίος εν τέλει δεν αποδεικνύεται αμετάκλητος. Μια γυναίκα που ζει μια δύσκολη ζωή στην ύπαιθρο και πενθεί τον αδικοχαμένο αδελφό της. Μια εικοσιεννιάχρονη νέα με λευχαιμία αναζητά απεγνωσμένα τον δότη που θα της χαρίσει τη ζωή. Το άγγιγμα του χρόνου μεταμορφώνει τους παλιούς συμμαθητές, οι οποίοι αποφασίζουν να ξανανταμώσουν σε reunion. Ένας υιοθετημένος δεκαεπτάχρονος ψάχνει τις ρίζες του στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στην Κρήτη. Ένας σεβάσμιος γέροντας συζητά με έναν νεώτερο για τον Χρόνο και τον Θεό. Και τέλος, ένας Έλληνας ακτινολόγος βρίσκεται σε μια φυλακή στη Μέση Ανατολή και προσπαθεί να διαφύγει.

Λόγος και εικόνα, τέχνη και Λογοτεχνία, χρώματα και λέξεις, Άνθρωπος και Φύση σε αγαστή συνεργασία στο πολύ ιδιαίτερο πόνημα που στέλνει διαχρονικά μηνύματα και μετουσιώνει σε κάτι νέο την παράδοση του τόπου μας.