Η μάχη της Κρήτης (επιχείρηση Ερμής) στα τέλη Μαΐου του 1941 είναι από τα γνωστότερα επεισόδια που αφορούν την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου του ίδιου έτους, την κατάρρευση της ελληνικής άμυνας μπροστά στον κεραυνοβόλο Blitzkrieg τον Γερμανών και την εσπευσμένη εκκένωση της ηπειρωτικής Ελλάδας από τους Βρετανούς, ο τότε πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Ουίνστον Τσόρτσιλ σκέφθηκε ότι ίσως η Κρήτη θα μπορούσε να κρατηθεί ως βάση των Άγγλων στην ανατολική Μεσόγειο. Ήδη οι Άγγλοι είχαν τη βάση τους στη Σούδα, την οποία όμως δεν είχαν επαρκώς προετοιμάσει για άμυνα απέναντι σε τόσους πολυάριθμους και εμπειροπόλεμους εισβολείς όπως οι Γερμανοί.
Οι τελευταίοι από την άλλη, δεν ήθελαν με τίποτε να αφήσουν στα χέρια των Άγγλων ένα τόσο σημαντικό προγεφύρωμα στη Μεσόγειο. Απεναντίας, ο Χίτλερ ήθελε να "ξεμπερδεύει" με τον πόλεμο στη Μεσόγειο προκειμένου να επικεντρωθεί στην κατά πολύ μεγαλύτερης βαρύνουσας σημασίας γι' αυτόν, Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, στην εισβολή δηλαδή κατά της ΕΣΣΔ.
Δυστυχώς για τους Γερμανούς η απόβαση στρατευμάτων με τη βοήθεια του γερμανικού ναυτικού δεν ήταν εφικτή αφού η Βρετανία υπερείχε στην Ανατολική Μεσόγειο στο κομμάτι του ναυτικού. Με την υπεροχή όμως της Luftwaffe δεδομένη, κρίθηκε εφικτή η κατάκτηση του νησιού με τη ρίψη αλεξιπτωτιστών, κάτι που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ έως τότε, ούτε και δοκιμάστηκε ξανά σε τέτοια κλίμακα. Ο στρατηγός Kurt Student τέθηκε επικεφαλής της επιχείρησης έχοντας απέναντί του τον Νεοζηλανδό Bernard Freyberg. Το σχέδιο των Γερμανών προέβλεπε καταρχάς την κατάληψη των αεροδρομίων και στρατηγικών σημείων του Μάλεμε, του Ρεθύμνου και του Ηρακλείου. Τελικώς ο Φράϊμπεργκ επέλεξε να μην εστιάσει σε συγκεκριμένα σημεία την άμυνά του με αποτέλεσμα να τα χάσει τελικά όλα μέσα σε έξι μόλις ημέρες σφοδρών μαχών, παρά τη γενναιότητα που επέδειξαν σύμμαχοι και Κρητικοί.
Βέβαια οι απώλειες δεν ήταν μικρές ούτε για τους νικητές Γερμανούς. Οι τελευταίοι έχασαν συνολικά 200 αεροπλάνα και 7.500 περίπου αλεξιπτωτιστές. Από την άλλη 12.600 Σύμμαχοι και 2.000 Έλληνες αιχμαλωτίστηκαν, ενώ 3.400 Σύμμαχοι και σχεδόν 10.000 Έλληνες σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν. Μπορεί ο Χίτλερ να κλονίστηκε από τις απώλειες των στρατών του, τουλάχιστον όμως ως το τέλος του 1941 η υπεροχή των Γερμανών στην Ανατολική Μεσόγειο είχε εξασφαλιστεί.
ΠΗΓΗ: Αυγουστίνος Κομπαγιάσι, Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος στη Μεσόγειο, εκδόσεις Historical Quest, Αθήνα, 2019
Μετά τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου του ίδιου έτους, την κατάρρευση της ελληνικής άμυνας μπροστά στον κεραυνοβόλο Blitzkrieg τον Γερμανών και την εσπευσμένη εκκένωση της ηπειρωτικής Ελλάδας από τους Βρετανούς, ο τότε πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Ουίνστον Τσόρτσιλ σκέφθηκε ότι ίσως η Κρήτη θα μπορούσε να κρατηθεί ως βάση των Άγγλων στην ανατολική Μεσόγειο. Ήδη οι Άγγλοι είχαν τη βάση τους στη Σούδα, την οποία όμως δεν είχαν επαρκώς προετοιμάσει για άμυνα απέναντι σε τόσους πολυάριθμους και εμπειροπόλεμους εισβολείς όπως οι Γερμανοί.
Οι τελευταίοι από την άλλη, δεν ήθελαν με τίποτε να αφήσουν στα χέρια των Άγγλων ένα τόσο σημαντικό προγεφύρωμα στη Μεσόγειο. Απεναντίας, ο Χίτλερ ήθελε να "ξεμπερδεύει" με τον πόλεμο στη Μεσόγειο προκειμένου να επικεντρωθεί στην κατά πολύ μεγαλύτερης βαρύνουσας σημασίας γι' αυτόν, Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, στην εισβολή δηλαδή κατά της ΕΣΣΔ.
Βέβαια οι απώλειες δεν ήταν μικρές ούτε για τους νικητές Γερμανούς. Οι τελευταίοι έχασαν συνολικά 200 αεροπλάνα και 7.500 περίπου αλεξιπτωτιστές. Από την άλλη 12.600 Σύμμαχοι και 2.000 Έλληνες αιχμαλωτίστηκαν, ενώ 3.400 Σύμμαχοι και σχεδόν 10.000 Έλληνες σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν. Μπορεί ο Χίτλερ να κλονίστηκε από τις απώλειες των στρατών του, τουλάχιστον όμως ως το τέλος του 1941 η υπεροχή των Γερμανών στην Ανατολική Μεσόγειο είχε εξασφαλιστεί.
ΠΗΓΗ: Αυγουστίνος Κομπαγιάσι, Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος στη Μεσόγειο, εκδόσεις Historical Quest, Αθήνα, 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.